مدافع مدافعان حرم

سه سالگی
با غم که هم مسیر شدم در سه سالگی
از غصه ناگزیر شدم در سه سالگی
گفتم به تن که آب شود در سه سالگی
از جان خود که سیر شدم در سه سالگی
من پای عشق تو کمرم تا شد ای پدر
این شد که سر بزیر شدم در سه سالگی
غصه نخور,فدای سرت گر سرم شکست
یاکه اگر اسیر شدم در سه سالگی
هی داغ روی داغ و هی زخم پشت زخم
بعداز تو زود پیر شدم در سه سالگی
گرچه نرفته ام به کنیزی,ولی عجیب
کوچک شدم,حقیر شدم,در سه سالگی
من فکر می کنم که همه فکر می کنند
خیلی بهانه گیر شدم در سه سالگی

فحش اگر بدهند آزادی بیان است,جواب اگر بدهی…بی فرهنگی!
سوال اگر بکنند,آزاد اندیشند! سوال اگر بکنی…تفتیش عقاید است!
تهمت اگر بزنند در جستجوی حقیقتند,جواب اگر بدهی…دروغگویی!
مسخره ات بکنند انتقاد است! جواب اگر بدهی…بی جنبه ایی!
اگرتهدیدت کنند دفاع کرده اند!اگرازعقایدت دفاع کنی…خشونت طلبی!
“حزب الهی بودن”
را باهمه تراژدی هایش دوست دارم.

گفتگوی این روزهای مابا امام زمان (عج)

جهت دیدن شش گوشه گوشه دلم تاب ندارد
نگهم خواب ندارد
قلمم گوشه ی دفتر غزل ناب ندارد
مگر این عاشق دلسوخته ارباب ندارد؟
تو کجایی؟
شده ام باز هوایی,چه شود جمعه این هفته بیایی؟
به جمالت به جلالت دل ما را بربایی.
واما جواب امام زمان (عج):
تو خودت مدعی دوستی و مهر شدیدی
که به هر شعر جدیدی,ز هجران غمم ناله سرایی
تو کجایی؟
تو که یک عمر سرودی تو کجایی؟
توکجایی؟؟
چه کسی قلب تورا سوی خدای تو کشانده؟
چه کسی در پی هر غصه تو اشک چکانده؟
چه خطرها به دعایم ز کنار تو گذر کرد
چه زمان ها که تو غافل شدی و یار به قلب تو نظر کرد
وتو با چشم و دل بسته فقط گفتی…کجایی؟و ای کاش بیایی…
هر زمان خواهش دل با نظر یار یکی بود,تو بودی…
هر زمان بود تفاوت,تو رفتی…تونماندی!
خواهش نفس شده یار وخدایت و همین است که تاثیر نبخشند به دعایت…
و به آفاق نبردند صدایت و غریب است امامت…
من که هستم تو کجایی؟
تو خودت کاش بیایی ,به خودت کاش بیایی…

جهت تعجیل در ظهور حضرت صلوات

هر وقت گرفتار غم وهجرانیم
بی وقفه مناجات ودعا میخوانیم
گر حل بشود زسعی خود میدانیم
گر حل نشود کارخدا میدانیم

لا تقنطوا من رحمه الله

خدا

گفتی ناامید نباش….
من هم روی حرفت حساب کردم
میدونم روی قولت هستی…………..